ใครรู้คำตอบบ้างหรอค้า หาคำตอบไม่เจอเลยค่ะ ช่วยหน่อยได้ไหมคะ 🥹🥹

พิจารณาภาษาการประพันธ์ (กําล)สมุด) + บัย 5 * ย เ ไม่ต้องเปลี่ยนเป็น เหตุใดพระนางมัทรีจึงกล่าวเปรียบเทียบตัวพระนางว่า “อุปมาเสมือนหนึ่ง อัด พฤกษาลดาวัลย์ย่อมจะอาสัญลงเพราะลูกเป็นแท้เที่ยง” นักเรียนเข้าใจว่าอย่างไร ๒. อธิบายการใช้กวีโวหารต่อไปนี้ว่าเป็นกวีโวหารแบบใด มีลักษณะอย่างไร “เอ๋ยเคยมาเปี่ยมขอบเป็นไรจึงขอดข้นลงขุ่นหมอง พระพายเจ้าเอ๋ยเคยมาพัดต้อง กลีบอุบล พากลิ่นสุคนธ์ขจรรสมารวยรื่น เป็นไรจึงเสื่อมหอมหายชื่นไม่เปื่อย ยฉ่...” เปรียบเทียบโวหารคร่ำครวญของพระเวสสันดรเมื่อคิดว่าพระนางมัทรีสิ้นพระชนม์ กับโวหารคร่ำครวญของพระรามที่มีต่อนางสีดาในกาพย์นางลอย พระราชนิพนธ์พระบาท สมเด็จพระพุทธเลิศหล้านภาลัย ๔. วิเคราะห์คุณค่าด้านวรรณศิลป์ที่ได้รับจากเรื่องร่ายยาวมหาเวสสันดรชาดก กัณฑ์มัทรี

ช่วยถอดความหน่อยค่ะ ;-; มหาเวสสันดรชากด กัณฑ์มัทรี ม.5

ภิกขเว ดูกรสงฆ์ผู้ทรงศีลสังวรญาณ เทวสงุฆาโย ฝ่ายฝูงเทพทุกสถานพิมานไม้ไพรหน มีอารมณ์อันร้อนเร่า ส่วนเทพยเจ้าจอมสากล จึงมีเทวยุบลบังคับ แก่เทพอันดับทั้งสามองค์ อันทก มหิทธิฤทธิศักดาว่า ท่านเอยจงนิรมิตบิดเบือนกายกลายอินทรีย์ เป็นพยัคฆราชสีห์สองเสืง สามสัตว์สกัดหน้านางพระยามัทรีไว้ ต่อทิพากรคลาไคลคล้อยเย็นเห็นดวงพระจันทร์ขึ้นม1 อยู่รางๆ ท่านจึงลุกหลีกหนทางให้แก่นางงาม ตโย เทวปุตุตา ส่วนเทพยเจ้าทั้งสามก็อําลา ลีลาศผาดแผลง จําแลงเป็นพญาไกรสรราชผาดแผดเสียงสนั่น ดั่งสายอสนีลั่นตลอดป่า องค์หนี่ : เป็นพยัคฆพญาเสือโคร่งคํารนร้อง องค์หนึ่งเป็นเสือเหลืองเนื่องคะนองย่องหยัดสะบัดบาท ๑๕

ถอดคำประพันธ์ให้หน่อยค้าบ

ง าวั” ๑0 ลัว ก . 9 2 0 9: ญี่ 4อ ย ร ลูล ง 1 -- ๕ วิโ ณิ ศั ร อถ มหาสตุโต สมเด็จพระร์โชสมภาร เมื่อได้สดับสารพระมัทรีเธอแสนวิเยคเศก ลย์ ' ทรีนี้เบี . 2 ก ง, จ ว่ามัทรี สุดาน ถึงแม้นจะมิตรัสแก่นางมังจะมิเป็นการ จําจะเอาโวหารการทึงเข้ามาหักโศกให้เสื่อมลง | นข้าเก่าแต่ก่อน ผี . ดใช้แต่ก่อนกาล จึ่งเอื้อนโองการตรัสประภาษว่า นนุ มทุทิ ดูกรนางนาฏพระน้องรัก ภทุเท เจ้าผู้มีพักตร์ 4รู๊จักปลิ้นปลอกพลิก อันผุดผ่องเสมือนหนึ่งเอาน้าทองเข้ามาทาบทับประเทืองผิว ไผดาวกะว่าจะลอยลิ๋วเลื่อนิลงจากฟัน เข็ญใจก็ตามกรรม ท 0 ม * .ใครได้เห็นเป็นขวัญตาเต็มหลงล่ะ ลายทุกข์ปลุกเปลื้องอารมณ์ชายให้เชยซื่น: จะนังนอนเดินยืนก็ต้องอย่าง จะรกเรี้ยวก็ซอกซอนอุ . . [วราโรหา "พร้อมด้วยเบญจางคจริตรูปจําเริญโฉมประโลมโลกล่อแหลมวิไลลักษณ์ ราชปุตซี , ทุกหย่อมหนาม ลาฯ ประกอบไปด้วยเชื้อศักดิ์สมมุติวงศ์พงศ์กษัตรา เออก็เมื่อเช้าเจ้าจะเข้าป่าน่าสงสาร” ปานประหนึ่ง | น่าหลากใจ อกของ : ว่าจะไปมิได้' ขาร้องไห้ฝรกลูกมิรู้แล้ชี ครั้นคลาดแคล้วเคลื่อนคล้อยเข้าสู่ดง ปานประหนึ่งว่าจะ โปรดปรานีว่ามัทรีนีเก หลงลืมลูกสละผัว ต่อมืดมัวจึ่งกลับมา/ 'ทําเป็นบีบน้าตาตือกว่าลูกหาย ใครจะไม่รู้แยบคาย, 0 5เค็จะเหล๊ย ความคิดหญิง| ถ้าแม้นเจ้าอาลัยอยู่ด้วยลูกจริง ๆ #เหมือนวาจ๊า' ก็จะรีบกลับเข้ามาแต่วี่วัน ไม่ทันรถุษ อุปมาแม้นเหมือนสืด 'เออนี่เจ้าเที่ยวพเนจรนอนตามสนุกใจ 1 ชมนกชมไม้ในไพรวันสารพันที่จะมี' ทั้งฤาษีสิทธิ์วิกยาธร เกล้ากระหม่อมฉานท ตินธรรพ์เทพารักษ์ผู้มีพักตร์อันเจริญ)# เห็นแล้วก็น่าเพลิตเพลินไม่เมินได้ หรือเจ้าปะผลไม้ ซึ่งโทษานุโทษกระหม ประหลาดรสสดสุกทรามเสวยไม่เคยกิน .เจ้าฉวยชิมชอบลิ้นก็หลงฉันอยู่จึ่งช้า อุปมาเสมือนหนึ่งภุมริน : บินวะว่อนเที่ยวซับซาบเอาเกสรสุคนธมาเลศ พบดอกไม้อันวิเศษต้องประสงค์หลงเคล้าคลิงรส เข้าเถื่อนเจ้าลืมพร้าได้หน้าแล้วลืมหลังไม่แลเหลียว เที่ยวทอดประทับมากลางทาง อันว่า พานจะ เกรงแสงพระสุริยันไม่คลาเคลื่อน | ทุกหนแห่ง กระจํ ล: 0 00 2 ๑ 0 จนลืมรัง พระยานางสิเป็นหน่อกษัตริย์จะไปไหนก็ เคยมีแต่กลดกัน

ช่วยหน่อย อ่านเนื้อหาแล้ว แต่ยังไม่เข้าใจ แล้วมีใบงานมาอีก ไปไม่เป็นเลยอะ~

ม” บ ๐, ม , คําสัง ให้นักเรียนตอบคําถามให้ถูกต้องอย่างมีเหตุผล ฆ่ 4 0. 6 1 ตัวขี้วัดที่ ๒ คาดคะเนเหตุการณ์จากเรื่องที่อ่านและประเมินค่านําไปใช้ ซ อ ณ์ ขอ ๒. ให้นักเรียนเขียนเรียงลําดับเหตุการณ์เรืองมหาะ วสสันด:

ช่วยเเปลความร่ายมหาเวสสันดรกัณมัทรี หน่อยค่ะ

ช่วยเราแก้คำประพันธ์หน่อยค่าาา เราไม่ได้ด้านนี้จริงๆค่ะ รบกวนด้วยนะคะ 🥰🥰🙏🏼 ( อันนี้เป็นร่ายยาว มหาเวสสันดรฯ กันฑ์มัทรีนะคะ )

เมื่อยามปัจจุสมัย ทณัศ์มทระญ์0 0 0 โรยพิไรร่ารั! ธอกู๋ก้องกังวานดง เทพเจ้า กําลังนางก็อิต ร้อง พระสุรเสียง6 กู หย พระ - : ะ เวหาพระลูก พระนาง ระหัตถ์เงี่ยพระโสตสดับสาร 'ฟริ% เย้นจนรุงเช้ากสุดลิ้นที่จะ @ ถ้าจะคลี่คลายขยาย เซซังเข้าไปสู่พระอาศรมบังคมบาทพระภัสดก ประหนึ่งว่าชีวาจะวางวาย นทรวงทรงพระกันแสงครวญครัก . จะหนีพระมารดาไปสู่ฬาราใดไม่รู้ที หรือจะ ข้ามนทีทะเลรนหิมเวิศประเทศทิศแต้นโด ล้ารู้แจ้งประจักษ์โจแม่ก็จะตัรมเจ้าไปจนสุดแรง เสาะหา เมื่อเข้าแม่จะเข้าไปสู่ป่า ผ่อซาลีแม่กัณหายังทูลสัง บารรบมั ะ|! ที่ย ค ทุกตํ แหน่งแห่งละ วคัน ะ เซอเสวยทุกข์แสนเข็ญี ตั้งแต่ยาม ะเ จ รคาก็ได้สิบห้าโยชน์ สามหนเธอเที่ยวหา ปณุณรสโยชนมค มรค โดยนิยม! นางจึงแ แล้วรําพันว่า โอ้เจ้าดวง ทําลายล่วง ! สองพระกรเธอข้อ สุริยันจันทรทั้งคู่ของแม่เอ่ย แม่ไม่รู้เลยว่าเจ้า นี่ก็เหลือที่แม่จะเที่ยวแสวงสืบ แม่ย้ ยังกลับหลังฝาโลมลูบจูบกระหม่อมจอมเกล้าทั้งสองร้า กลิ่นยังจับนาสาอยู่รวยรื่น โอ้ พระลูกข้านี้จะไม่คืนเสียแล้วกระมังในครั้งนี้ กัณหาชาติงกวัาแรับ ตาละรายลอร ก บ ใครจะกอดพระศอเสวยนมผทมด้วยแม่เล่า ยามเมื่อแม่จะเข้าที่บรรจถรณ์ เจ้าเคยเคียงเรียงหมอนนอนแนบข้างทุกราตรี แต่นี้แม่จะกล่อมใครให้นิทรา โอ้แม่อุ้มท้อง