-
![]()
๒.๑ ยุคเถรวาทสมัยพระเจ้าอโศกมหาราช
ในรัชสมัยของพระเจ้าอโศกมหาราช กษัตริย์ผู้ยิ่งใหญ่ของอินเดียนั้น พระพุทธศาสนา
ได้รับการทำนุบำรุงจนมีความเจริญรุ่งเรืองอย่างมาก พระราชกรณียกิจ
ที่สำคัญประการหนึ่งของพระองค์คือ ทรงจัดให้มีการสังคายนา
พระธรรมวินัยขึ้นเป็นครั้งที่ ๓ ซึ่งหลังจากเสร็จสิ้น
การสังคายนาครั้งนี้แล้ว พระองค์ได้ทรงส่งคณะสมณทูตให้
เดินทางไปเผยแผ่พระพุทธศาสนายังดินแดนต่าง ๆ รวม
4 สายด้วยกัน ในครั้งนั้นพระโสณเถระและพระอุตตรเถระ
ได้เดินทางมาเผยแผ่พระพุทธศาสนายังดินแดนสุวรรณภูมิ
ซึ่งรวมถึงดินแดนอันเป็นที่ตั้งของประเทศไทยในปัจจุบันด้วย
การเข้ามาเผยแผ่พระพุทธศาสนาครั้งนี้สันนิษฐานว่าเกิดก่อน
พ.ศ. ๕๐๐ โดยสังเกตจากหลักฐานต่าง ๆ ที่เกี่ยวเนื่องกับ
พระพุทธศาสนา อาทิ สถูป เจดีย์ ธรรมจักรศิลากวางหมอบ
พระพุทธรูปที่ปรากฏในดินแดนแถบนี้ล้วนเป็นศิลปกรรม ธรรมจักรกับกวางหมอบ สัญลัก
แสดงถึงเหตุการณ์ปฐมเทศนา มีชื่
ธัมมจักกัปปวัตตนสูตร
อินเดียสมัยพระเจ้าอโศกมหาราชทั้งสิ้น สำหรับอาณาจักร
แรกในดินแดนที่เป็นที่ตั้งของประเทศไทยปัจจุบันที่รับอิทธิพล
ของพระพุทธศาสนา คือ อาณาจักรทวารวดี (สันนิษฐานว่า
ศูนย์กลางอยู่บริเวณภาคกลางของประเทศไทยในปัจจุบัน) โดยนับถือ
พระพุทธศาสนานิกายเถรวาท (นิกายที่ถือตามมติพระเถระผู้สังคายนา
ครั้งที่ ๑) และอาณาจักรทวารวดีนี้เองก็ได้เผยแผ่พระพุทธศาสนา
แบบเถรวาทไปยังดินแดนใกล้เคียงอีกด้วย
