-
![]()
-
![]()
เพียงสามคำ
ความสุขของคนเรานั้น บางทีก็เกิดจากสิ่งง่ายๆ คือเกิดจากความคิด ความเข้าใจของตัวเอง สำคัญอยู่
ที่ว่าคิดอย่างไรเท่านั้น "ปณิธาน" ได้ฟังนิทานมาเรื่องหนึ่งเป็นเรื่องที่น่าคิด จึงจะขอนำมาเล่าสู่กันฟัง
ดังต่อไปนี้
การดังได้สดับมา มีชายนายหนึ่งเดินทางร่อนเร่กระเซอะกระเชิงเข้าไปในเมืองหลวงของประเทศหนึ่ง
ตะแกตื่นตาตื่นใจในความงามของเมืองเป็นอันมาก เดินชมเมืองอย่างเพลิดเพลินไม่นานก็มาหยุดยืนอยู่หน้า
บ้านๆ หนึ่ง ซึ่งสวยงามในใจของตะแกก็คิดว่า"บ้านใครหนอช่างสวยงามอะไรอย่างนี้ เรานี้ตายแล้วเกิดใหม่ก็คง
ไม่มีวันได้มีบ้านสวยงามเช่นนี้แน่" ขณะที่ยืนรำพึงอยู่ก็มีคนเดินผ่านมากลุ่มหนึ่ง ตะแกก็ร้องถามคนกลุ่มนั้นว่า
"พ่อเอ๋ยช่วยบอกฉันที่ได้ไหมว่าใครเป็นเจ้าของบ้านงามหลังนี้" แต่หามีใครฟังเข้าใจไม่ คนหนึ่งในกลุ่มนั้นก็พูด
อะไรออกมา ๒-๓ คำ ซึ่งตะแกก็ฟังไม่เข้าใจก็นึกว่าเขาบอกชื่อเจ้าของบ้านก็ขอบใจเขาแล้วก็เดินต่อไป สักพัก
ใหญ่ก็เดินมาถึงท่าเรือ เห็นเรือลำใหญ่ทอดสมออยู่ที่ท่าประมาณราคาแล้วก็เป็นมูลค่าอเนกอนันต์ ตะแกก็ยืน
รำพึง"อุแม่เจ้า ใครหนอเป็นเจ้าของเรือลำนี้ เราตายแล้วเกิดใหม่ก็ไม่มีวันรวยได้อย่างนี้" พอดีมีคนกลุ่มหนึ่ง
เดินผ่านมาตะแกก็ร้องถามเขาไปอีกว่า ใครเป็นเจ้าของเรือลำนั้น คนกลุ่มนั้นไม่เข้าใจว่าแกถามว่าอะไร จึงตอบ
ด้วยคำ ๒-๓ คำเหมือนคนกลุ่มแรกตอบ ตะแกได้ยิน ๒-๓ คำนั้นจ้ำอีกก็เข้าใจว่าเป็นชื่อเจ้าของเรือ จึงนึกว่า
"บุญอะไรของท่านหนอ จึงมีบ้านสวยและเรือสินค้าใหญ่โตเช่นนี้" แล้วก็เดินต่อไปอีกครู่ใหญ่ก็เห็นขบวนแห่
ศพมาตามถนน ดูจะเป็นศพของคนมั่งมีเพราะมีขบวนยืดยาว ก็ตะโกนถามว่าเป็นศพของใคร คนกลุ่มนั้นฟัง
คำถามของแกไม่รู้เรื่องก็ตอบด้วยคำ ๒-๓ คำเหมือนคนกลุ่มก่อนๆ ตะแกก็เข้าใจว่าเป็นชื่อของผู้ตาย จึงรำพึง
ในใจว่า "อพิโธ่เอ๋ย ดูทีรีมีบ้านสวย มีเรือสินค้าใหญ่โต แต่กลับไม่ได้มีชีวิตอยู่ชื่นชมทรัพย์สมบัติเลยนี่แหละ
หนอ อนิจจังไม่เที่ยง เออ เรานี่ก็โชคดีที่ยังมีชีวิตอยู่ดูโลกต่อไป ถึงเราจะยากจนไม่มีบ้านสวย ไม่ร่ำรวยอะไรกับ
เขา เราก็เป็นสุขตามประสายาจกของเราแล้ว" คิดได้เท่านั้นตะแกก็ผิวปากอย่างร่าเริงเดินชมกรุงต่อไป โดยหา
รู้ไม่ว่า คำ ๒-๓ คำ ที่แกเข้าใจว่าเป็นชื่อของบุคคลผู้เป็นเจ้าของบ้านสวยและเป็นเจ้าของเรือสินค้าอันมั่งคั่งนั้น
ที่แท้เป็นคำพูดที่แปลได้ความว่า "ฉันไม่เข้าใจภาษาที่ท่านพูด"
ความสุขของกระทาชายนายนี้เกิดขึ้นได้ด้วยการที่คิดเอาเองจนเกิดปลงตก จิตใจก็มีสันโดษ พอใจใน
สภาพความเป็นอยู่ของตน เลิกอิจฉาคนที่มั่งมีกว่า เพราะแกคิดเสียว่าถึงอย่างไร แกก็ยังมีชีวิตอยู่ดีกว่าคนมั่งมี
ที่อายุสั้นเคล็ดลับของการมีความสุขนั้น ท่านว่าอยู่ที่ใจของเราเอง ถ้าใจเราคิดอะไร มองอะไร ในทางดี และ
เกิดความ พอใจ" แล้ว เราก็หาความสุขได้ไม่ยากนัก ก่อนจบ ขอฝากกลอนสั้นๆ บทหนึ่งไว้ให้คิด ดังนี้
เที่ยวต้นค้นคว้าหาสุข พบทุกข์แทนที่นี่ไฉน
เลิกแสวงสุขหนอพอใจ
สุขชาบซ่านในใจเอง
(จากนิทานประกอบเรียงความ ของ ปณิธาน)
