-
ลา
. @ถึงบางพูดพูดดีเป็นศรีศักดิ์
0
น, ๓ ภะ,
แม้นพูดขัวตัวตายทําลายมิตร
ง
สวร. ร
: ถึงบ้านใหม่ใจจิตก็คิดอ่าน
ขอให้สมคะเนเถิดเทวา
ส สระ. สส่ 3
ถึงบางเดือโอ้มะเดือเหลือประหลาด
เหมือนคนพาลหวานนอกย่อมขมใน
ถึงบางหลวงเชิงรากเหมือนจากรัก
เป็นล่วงพันรนราคราคา
ถึงสามโคกโศกถวิลถึงปิ่นเกล้า
ประทานนามสามโคกเป็นเมืองตรี
โอ้พระคุณสูญลับไม่กลับหลัง
แต่เรานี้ที่สุนทรประทานตัว
สิ้นแผ่นดินสิ้นนามตามเสด็อ
แม้นกําเนิดเกิดชาติใดใด
สิ้นแผ่นดินขอให้สิ่นยีวิตบ้าย
เหลืออาลัยใจตรมระทมทวี
ถึงบ้านถิ้วเห็นแต่จิ้วละลิ่วสูง
ด้วยหนามดกรกดาษระดะตา
ชิวนรกสิบหกองคุลีแหลม
ใครทําชู้คู่ท่านครั้นบรรลัย |
' เราเกิดมาอายุเพียงนีแล้ว
ทุกวันนี้วิปริตผิดทํานอง
ที่จิตใครอะเป็นหนี่ออย่าพึอคิด
มีคนรักรสถ้อยอร่อยจิต:
จะชอบผิดในมนุษย์เพราะพูดอา ฯ
จะหาบ้านใหม่มาดเหมือนปรารถนา
จะได้ผาสุกสวัสดิ์กําจัดภัย
บังเกิดชาติแมลบหวี่มีในไส้
อุปไมยเหมือนมะเดื่อเหลือระอา
สู้เสียศักดิ์สังวาสพระศาสนา
ถึงนางฟ้าจะมาให้ไม่ไยดี ฯ
พระพุทธเจ้าหลวงบํารุงซึ่งกรุงศรี
ชื่อปทุมธานีเพราะมีบัว
แต่ซือตังก็ยังอยู่เขารู้ทัว
ไม่รอดชั่วเช่นสามโคกยิ่งโศกใจ
ต้องเที่ยวเตร็ดเตร่หาที่อาศัย
ขอให้ได้เป็นข้าฝ่าธุลี
อย่ารู้ร้างบงกชบทศรี
6
ทุกวันนีก็ซังตายทรงกายมา ฯ
. ไม่มีฝูงสัตว์สิงกิ่งพฤกษา
นึกก็น่ากลัวหนามขามขามใจ
ดังขวากแซมเสี้ยมแทรกแตกไสว
ก็ต้องไปปืนต้นน่าขนพอง
ยังคลาดแคล้วครองตัวไม่มัวหมอง
เจียนจะต้องปืนบ้างหรืออย่างไร ฯ