Question

SUPAN.

รูปแบบคำประพันธ์ :
โครงเรื่อง :
แก่นเรื่อง :
ฉาก :
ลักษณะนิสัยตัวละคร :
ข้อคิดที่ได้ :
ทั้ง2เรื่องเลยครับช่วยหน่อยครับ

10:09 @ 4
2 % 48 l 59%
เนื้อหาจากหนังสืออ่านนอกเวลา
เรื่อง สองแขนที่กอดตอนโลก : โกรธหมาอย่ากัดหมา
(วินทร์ เลียววาริณ)
สังคมไทยเป็นสังคมวิพากษ์ พูดง่ายๆ คือ ชอบติ-ด่าไว้ก่อน จึงเลี่ยงไม่พ้นที่ช้าหรือเร็ว
คุณจะต้องอยู่ในสภาวะตบะแตก อยากฆ่าใครสักคน ความเสียหายบางเรื่องเป็นเพียงน้ำผึ้งหยดเดียว
ขยายตัวลามออกไป เพียงเพราะคนที่ประสบปัญหาไม่สามารถหุบปากตัวเอง ยกตัวอย่างเช่น เมื่อถูก
ตำรวจจราจรจับข้อหาผิดกฎจราจร ก็ด่าตำรวจว่าโง่เง่าที่จบสุ่มสี่สุ่มห้า (ซึ่งบางครั้งอาจเป็นความจริง)
ก็อาจได้รับข้อหาอีกหนึ่งคือดูหมิ่นเจ้าพนักงาน
เมื่อถูกนินทาว่าร้าย ก็ออกมาตอบโต้ฝ่ายตรงข้ามอย่างรุนแรง ผลก็คือมีคนสนใจ
ในเรื่องนั้นมากขึ้น เรื่องบานปลายเป็น ทอล์คออฟเดอะทาวน์ ซึ่งอาจจะตรงกับจุดประสงค์ของคน
ให้ร้ายที่ต้องการยั่วยุให้ตอบโต้เพื่อให้เป็นข่าว
แนวคิดทางพุทธสอนไว้อย่างชัดเจนว่า เมื่อมีปัญหา จงแก้ปัญหาที่ต้นเหตุและ
ทุกครั้งที่จะแก้ปัญหา ถามตัวเองให้แน่ใจก่อนว่า การแก้ปัญหานั้นเป็นการแก้ปัญหาหรือเป็นการสร้าง
ปัญหาใหม่ขึ้นมา
บ้านเราเป็นสังคมวิพากษ์ก็จริง แต่เป็นสังคมที่ผู้คนลืมง่ายมาก ดังนั้น เมื่อเกิดปัญหา
ที่กลายเป็นข่าวชาวบ้าน จงเลี่ยงการขยายข่าวโดยการแก้ข่าวที่ไม่จำเป็น เพราะสื่อมวลชนไม่ชอบลง
ข่าวแก้
ผมเรียนรู้จากประสบการณ์ตรงของตัวเองและของผู้อื่นในรอบหลายปีนี้ว่า เมื่อเกิด
วิกฤติใดๆ อย่าขยายความเสียหายให้มากไปกว่าที่เกิดขึ้นจริง หรือใช้ยุทธศาสตร์จีนโบราณที่ว่า
"ใช้ความสงบสยบความเคลื่อนไหว"
การเลือกที่จะเงียบ หรือรู้จักเงียบให้ถูกเวลา มักจะทำให้ความเสียหายไม่ขยายตัว
ปราชญ์โบราณจึงแนะนำว่า "เงียบดีกว่าพูด" "หมากัดอย่ากัดตอบ"และ "อย่าเอาพิมเสนไปแลก
กับเกลือ"
กัดกับหมาเมื่อไร เราก็จะกลายเป็นพวกมันไปโดยไม่รู้ตัว
<
0

00:10 A 9
2 % 44 l 79%
ป๋อหยา
<
2021.09.01 12:47)
เนื้อหาจากหนังสืออ่านนอกเวลา
เรื่อง เรไรไลลา : ตอน ตุ่มดิน
(ศักดิ์สิริ มีสมสืบ)
ไลลาลังเล
เรไรตั้งหลัก
จะทายจะทัก
อีกอักอ้อมแอ้ม
ข่านอุ่นแก้มอิ่ม
ผลิยิ้มปริ่มแย้ม
ทรงจำฉายแจ่ม
แต่งแต้มแววตา
เด็กหญิงเรไร
ชาวไพรพนา
เด็กหญิงไลลา
ชาวฟ้ากรุงไกร
ยิ้มใสใจซื่อ
ยื่นมือให้จับ
เน้นแน่นกระชับ
จับจิตจับใจ
ขึ้นเรือนด้วยกัน
นับขั้นบันได
หัวเราะเสียงใส
ก้าวที่นับที่
มองเท้ามองขั้น
ใจมั่นตามอง
สองศรีพี่น้อง
หนึ่งสองสามสี่
เรือนไทยเจาะจง
ให้ลงเลขคี่
ขึ้นลงจงมี
สวัสดีมงคล
โอ่งดินน้ำใส
ตีนบันไดเรือน
ให้ผู้มาเยือน
ตักล้างเท้าตน
เข้าเรือนดื่มกิน
ตุ่มดิน น้ำฝน
ฝาตุ่มชุ่มเย็น
กระบวยอยู่บน
กระจกน้ำส่องหน้า ไลลาแลเห็น
น้ำใสเงาสวย
กระบวยกะลา
สมใจใฝ่ฝัน
ใจพลันเติมเพ็ญ
ดื่มน้ำ่ำเย็น
ดับกระหายคลายร้อน
ก่อนดื่มพิศดูจึงรู้สึก
ตักน้ำตุ่มอย่าจุ่มลึกเรไรสอน
ผิดกระบวนจะรวนร่านพล่านตะกอน
ค่อยค่อยช้อนค่อยค่อยตักวักกระบวย
1/2
<
]