Question

Pnsa.

ช่วยข้อ7 หน่อยค่าาา
ข้อสุดท้ายแล้ว...
1.ด้านเนื้อหา
2.ด้านวรรณศิลป์
3.แนวคิด
ช่วยหน่อยค่ะ//ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ

งอ่านเรื่องต่อไปนี้ แล้วตอบคําถามตามที่กําหนด
นิทานเรื่อง “สองพี่น้อง”

ครอบครัวชาวนาครอบครัวหนึ่งมีลูกขายสองคน ทั้งสองเป็นพี่น้องที่รักกันมาก จนกระทั่งพ่อแม่แก่เฒ่าและ
ลิ้นอายุไขไป สองพี่น้องจึงแยกย้ายกันไปสร้างครอบครัวของตนเอง แต่กียังปลูกบ้านอยู่ในหมู่บ้านเดียวกัน และไปมา
หาสู่อย่างรักใคร่อยู่เสมอ

สองพี่น้องยังคงยืดอาชีพชาวนาปลูกข้าวเลี้ยงซีพเช่นเดียวกับพ่อแม่ และใช้ชีวิตครอบครัวอย่างสันโดษ
พอเพียง แม้จะไม่ได้มีเงินทองรํารวยอะไร แต่ก็มีความสุขตามอัตภาพ มีได้ลําบากยากแค้นอะไรนัก

อยู่มาปีหนึ่ง ชาวนาคนพี่ทํานาได้ข้าวมากกว่าทุกๆ ปี จึงมีใจคิดถึงเผื่อแผ่ไปถึงน้องขาย เขากล่าวกับภรรยา
'ของตนในเย็นวันหนึ่งว่า

*เธอจะว่าอย่างไร หากฉันจะเอาข้าวที่เราเก็บเกี่ยวได้ในปีนี้ไปแบ่งให้น้องขายของฉันบ้าง”

“ทําไมหรือจ๊ะ นาของน้องขายเธอได้ข้าวไม่ดีนักหรือ” ภรรยาของชาวนาผู้พี่เอยถาม

“เปล่าหรอกจ๊ะ นาของน้องขายฉันก็ได้ข้าวรวงสวยดีไม่แพ้ของเราหรอก แต่ฉันเห็นว่าครอบครัวของเขามี
.หลายปากหลายท้องให้ต้องเลี้ยงดู ทั้งตัวเขา เมียเขาและลูกเล็กๆ อีกหลายคน ส่วนเรานั้นมีกันแค่สองคนผัวเมีย ซึ่งฉัน
คิดว่าแค่ข้าวเพียงไม่กี่กระสอบก็น่าจะทําให้เราสองคนอื่มห้องไปจนถึงปีหน้าได้แล้ว” ขาวนาผู้พี่กล่าวแก่ภรรยา

“อืม| ฉันเห็นด้วยจ๊ะ น้องขายของเธอก็มีน้าใจกับเราสองคนเสมอมา เมื่อมีพืชผักผลไม้ดีๆ เกิดขึ้นในไร่นาเขา
เขาก็นํามาให้เราทุกครั้ง เมื่อข้าวของเรามีมากจนเหลือกิน เธอก็จัดแบ่งไปให้ครอบครัวของน้องชายเธอบ้างเถิดจ๊ะ”

เมื่อภรรยาสนับสนุนเป็นอย่างดีเช่นนั้น ขาวนาผู้พี่ก็จัดการบรรจุข้าวลงกระสอบขนาดใหญ่ แล้วรอจนมีดค่า
จึงค่อยแบกกระสอบนั้นไปยังบ้านของน้องขาย และทิ้งกระสอบข้าวไว้นอกประตูบ้านอย่างเงียบเซียบ ที่ต้องทํา
เช่นนั้น เพราะชาวนาผู้พี่เกรงว่า ถ้าเอาไปให้ตอนกลางวันและน้องขายรู้ น้องชายอาจจะปฏิเสธข้าวของเขาเพราะ
ความเกรงใจก็เป็นได้

วันรุ่งขึ้น เมื่อขาวนาผู้พี่ไปนับกระสอบข้าวที่เหลืออยู่ในผุ้งข้าวก็ต้องประหลาดใจ เพราะปรากฏว่า กระสอบ

 

“เอ! เมื่อคืนเรานําข้าวไปให้น้องขายหนึ่งกระสอบ แล้วทําไมข้าวของเรายังมีอยู่เท่าเดิมเล่า หรือว่าเราจะนับ
ผิด ถ้าอย่างนั้น เราเอาข้าวไปให้น้องอีกสักหนึ่งกระสอบดีกว่า” ขาวนาผู้พี่บอกกับตัวเอง

คืนวันนั้น พอหลบคํา ชาวนาผู้พี่ก็แบกข้าวอีกหนึ่งกระสอบไปให้ที่บ้านของน้องขาย

แต่พอเข้าวันต่อมา เมื่อเขาเข้าไปนับกระสอบข้าวที่เหลืออยู่ครบเท่าเดิมเหมือนเมื่อครั้งแรก

“เอ๊ะ จะให้เชื่อได้อย่างไรนี่” ขายผู้พี่ร้อง “ถ้าอย่างนั้นคืนนี้เรากีต้องเอาข้าวไปให้น้องของเราอีกกระสอบ

คืนนั้น ชาวนาผู้พี่จึงแบกกระสอบข้าวไปที่บ้านน้องชายอีกกระสอบหนึ่ง เป็นครั้งที่ ๓

๑๐๓

แสงจันทร์ส่องแสงเจิดจ้าในคืนวันนั้น ขายผู้พ่มองเห็นร่างของใครคนหนึ่งกําลังแบกกระสอบข้าวเดินตรงมา
ทางเขา ชายผู้พี่เพ่งตามองอีกครั้ง จึงเห็นว่าร่างของคนๆ นั้นกีคือน้องชายของเขานั่นเอง

ชาวนาผู้พี่และขาวนาผู้น้องต่างหยุด วางกระสอบข้าวลงบนพื้น แล้วมองหน้ากันด้วยความงุนงงอยู่ครู่หนึ่ง
แล้วทั้งสองก็ร้องขึ้นพร้อมกันว่า

“เอ๊ะ| พี่เองหรือที่เอาข้าวไปวางไว้หน้าประตูบ้านของฉันน่ะ”

“อ๊ะ! แกเองหรือน้องรัก ที่เอาข้าวมาวางไว้ในยุ้งข้าวของพี่ทุกคืน”

แล้วทับใดบั้น ทั้งสดงพี่บ้คงก็พากับหัวเราะด้วยความฆาขันเร็ในเวลาบาน ต่างคนต่างก็รู้สึกรักและผูกพันกับ

2        5 6
มากขึ้น โดยไม่ต้องพูดจาอะไรมากไปกว่านั้นอีกแล้ว

(อาจอง ขุมสาย ณ อยุธยา)

คําถาม
๑. ชื่อเรื่อง.

๒ ชื่อผู้แต่ง.
๓. รูปแบบวรรณกรรม.

ทร
๕: เนื้อหาโดยสรุป.

กลวิธีการประพันธ์ (การเปิดเรื่อง-เดินเรื่อง-ปิดเรื่อง)

ค

๒. ตัวละคร

๕. คุณค่าด้านต่างๆ
๕. สิ่งที่ประทับใจ
๓. ข้อคิดที่นําไปใช้ประโยชน์

๑๐. ความคิดเห็นเพิ่มเติม