Question

MICKEY

แปลให้หน่อยค่ะ

ไป-      ม้
โตตต้ล้นกวรวรณรวไวโ์โว1วฑว ว ว

ริย์  ตรัสทอดพระเนตรเห็น
ดุ้งพระทัย

 

เว  ปางนั้นสมเด็จพระเวสสันต รอดตุลดวงก ษัต

พระอัต                        -
คเรศถึงวิสัญญี. ญภ าพสลบลงวันนั้น พระทัยท้าวเธอสําคัญว่าพระบางเธอ งวต สะ

หายว่าโอ้อนบิจจามัทรีเจ้าพี่เอ๋ย บุญพีนี้น้อยแล้วนะเจ้าเพื่อนยาก เจ้ามาตายจากพี่ไปในวงวัด
เจ้าจะเอาป่าชัฏนี่หรือมาเป็นป่าซ้า จะ เอาพระ ะบรรณศาลงปหรย อ
แต่เสียงสาลิกาอันรําร้องนั้นหรือมาเป็นกลองประ โคมใน จะ ะเอาแต่เสียงจักจันและเรไรอันธําร้อง
. 0 90 ฏฝ71แต2ลข์และพิณฑ์าทย์ จะเอาแต่มฆหมอกในยากคา ยะ
เอาแต่ยงยางในป่าพระหิมพานต์มาต่างฉัตรเงินและฉัตรทอง จะเอาแต่แสงพระ ะจันทร์อันผุดผ่อง
มาต่างประทีปแก้วงามโอภาส อนิจจามัทรีเอย มาตายอเนจอนาถไร้ญาติที่กลางดง ครั้นท้าวเธอ
ค่อยคลายลงที่โศกศัลย์ จึ่งผันพระพักตร์มาพิจารณาก็รู้ว่ายังไม่อาสัญ จึงเข้าไปยังพระคันธกุฏี
จับเอาคนทีอันเต็มไปด้วยน้้ามาทันใด ตั้งแต่พระองค์ทรงพระผนวชไพรมาได้ถึงเจ็ดเดือนปลาย
ะได้ต้องพระกายนางมัทรีหามิได้ เมื่อความทุกข์พันวิสัยมิอาจที่จะกําหนดว่าอวตมะนี้เป็น

ดาบสฤาษี ยกเศียรพระมัทรีขึ้นใส่ตักวักเอาวารีมาโสรจสรงลงที่อุระพระมัทรี หวังว่าจะให้ชุ่มชื่น

ฟื้นสมปฏาดีคืนมาแห่งนางพระยานั้นแล

ร

[                เวสุสนุตรสส อนุโมทิ                    ปุตตเก ทานมุตุตมนติ

ภิกขเว ดูกรภิกษุสงฆ์ผู้ทรงศีลวิสุทธิสิกขา เมื่อสมเด็จพระมัทรีเธอได้สมปฤๆดีคืนมา
นางพระยาเจ้าละอายแก่เทพดานัก ด้วยตัวมานอนอยู่บนตักพระราชสามีมิบังควร อุฏจาย จึง
อุฏฐาการโดยด่วนเลื่อนพระองค์ลงจากตักพระราชสามี พระมัทรีจึงทูลถามว่าพระพุทธเจ๋ งข้า
พระลูกรักทั้งสองราไปอยู่ไหนนะฝ่าพระบาท ท้าวเธอจึงตรัสประภาษว่าดูกรเจ้ามัทรี อันสองกุม ารนี้
พี่ให้เป็นทานแก่พราหมณ์แต่วันวานนี้แล้ว พระน้องแก้วเจ้าอย่าโศกศัลย์ จงตั้งจิตของเจ้านั้นให้
โสมนัสศรัทธา ในทางอันก่อกฤดาภินิหารทานบารมี ลจุฉาม ปุตุเต น ถ้าเราทั้งสองนี้ยังมีชีวิต
สืบไป อันสองกุมารนี้ไซรัก็คงจะได้พบกันเป็นมั่นแม่น ถึงแสนสัตพิ  ธรัตน์เครื่องอลงการซึ่ง
พระราชทานไปนั้นเราก็จะได้ด้วยพระทัยหวัง ทชุชา สปปุริโส ทาน์ํ มัทรีเอย อันอริยสัตบุรุษ
เห็นปานดั่งตัวพี่ฉะนี้ ถึงจะมีข้าวของสักเท่าใดๆ ทิสุวา ยาจกมาคเต๋ ถ้าเห็นยาจกเข้ามาใกล้
ไหว้วอนขอไม่ย่อท้อในทางทาน จ อนแตข้นลูกร้ายอดสงสารทียังยกให้เป็นทานได้ อันสองกุมารนี้
ไซร้เป็นแต่ทานพาหิรกะภายนอกไม่อิ่มหน้า พี่จะใครให้อัชณัติกทานอีกนะเจ้ามัทรี ถ้าแม้นมีบุคคล
ผู้ใดปรารถนาเนื้อหนังมังสังโลหิตดวงหทัยนัยนเนตรทั้งข้ายขวา พี่ก็จะแหวะผ่าให้เป็นทานไม่
ย่อท้อถึงเพียงนี้ มัทรีเอ่ย จงศรัทธาด้วยช่ วยอนุโมทนาทานในกาลบัดนี่เถิด,

สมเด็จพระมัทรีทูลสนองพระโอ งการว่า พระพุทธเจ้าข้า แต่วันวานนี้เหตุไฉนจึงไม่แจ้ง
ยุบลสารให้ทรา บเกล้า ท้าวเธอจึงตรัสเล่าว่าพระ บ้องเอ่ย พี่จะเล่าให้เจ้าฟังก็สุดใจ ด้วยเจ้ามา
แต่ป่าไกลยังเหนี่อิยนัก พี่เห็นว่าความร้อนควา ามรักจะรุกอก ด้วยสองดรุณทารกเป็นเพื่อนไร้
เจ้ามัทรีเอย จงผ่องใส้อ์ย่าสอดแคล้ว อ๋ อันสองพระลูกแก้วไปไกลเนตร พระนางจึงตรัสว่า พระพุทธเจ้า
ข้าอันสองกุมารนี้ ี้ เกล้ากระหม่อมฉานได้อุตสาหะ ะถนอมย่อมพยาบาลปํารุงมา ขออนุโมทนาด้วย
ปิยบุตรทานบารมี มี ขอให้นั้วพระหฤทัยพระองค์จงผ่องแผ้วอย่ามีมัคฉริยธรรมอฤศด อย่ามาปะปน
ในนั้งพระทัยของพระองค์เลย ท้าวเธอจึงตรัสว่าพระน้องเอ่ย ถ้าพี่มิได้ให้ด้วยเลื่อมใสศรัทธา
แท้แล้ว ที่ไหนเลยแผ่นดินดานจะกัมปนาทหวาดหวันไหวจลาจล ท้าวเธอเล่านุสนอึ้มหัศจรรย์
อันมือยู่ในกัณฑ์กุมารปรรพ คลับมาเล่าให้พระมัทรีฟังแต่ในกาลหนหลังนี้แล้วแล

สา มทุที ส่วนสมเด็จพระมัทรีศรีสุนทรบวรรกชธิศามหาสมมูดิวงควิสุทธิ

วราโรหา ทรงพระพักตร์ผิวผ่องดุจเนื้อทองไม่เทียมสี ยสสุสินี มีพระเกียรติยศอันโอฬารล้าเดิศ

วิไลลักษณ์ยอดกษัตริย์ อันทรงพระศรัทธาโสมนัสนบนิ้วประนมัน้อมพระเศียรเคารท7
๒๕