Question

Pnsa.

ต้นไม้่ในที่นี้หมายถึงอะไรหรอค่ะ
ช่วยหน่อยคะ...

"|
ใบไม้ทีหายไป
ๆ ๐<     .     ที่โ  ม ายป =
ในที่สุดฉันก็มาพบตัวเองอยู่ที คนต้นไม้นันอีก
 (ไม้ 1   ซ ซ          ส    ม/      ฒ7   จ    ฆ   บ
ภายใบไม้อ่อนสีเขียวละมุนเคลื่อนเข้ามาในหัวอย่างเศร้าสร้อย
ย                             ฐ่
จากนั้นก็ค่อย ๆ กลายเป็นสีเขียวสดใส.....แล้วก็แดงระเรือ
ในวูบนันเอง
ฆญ บ=   %  บ     ๕     เเ4
ฉันรู้สึกถูกจู่โจมด้วยความเจ็บปวดอย่างที่สุด
อย่างไม่รู้ตัว......
ฉันลุกขึ้นกอดต้นไม้ข้างหน้าไว้แน่น
ม  ๕   ล พ   ๓ 9   7  1
แล้วเกร็งสองมือจิกเล็บไปที่ลําต้นของมันอย่างทุรนทุราย
หยาดนําสีขาวไหลรินมาตามรอยทีถูกเล็บกรีด
ฉันจ้องมองอย่างตะลึงงัน.....
"  ฆ     = ส  ซี
เมื่อเหลือบมองเหนือขึ้นไปอีก
ฉันก็รู้สึกสะท้านไปทั้งร่าง
นั้น.....ใบไม้น้อยของฉัน ไม่ผิดแน่ ๆ.....
ช่างเหมือนกับทีฉันพบในวันแรก
สีเขียวอ่อนละมุน
ฉันเขย่งเท้าขึ้น
งจูบแผ่วเบาทีใบไม้นัน
1คงจะนุ่มนวลพอที่จะไม่ทําให้เกิดรอยชําขึ้นอีก

ยาดหนึ่งหยดลงกลิงไปมาอยู่บนผิดใบ.....

   

'ป็นหยาดนําตาของฉันเอง

.  "8359๑5ล81ป0
น้อยต่างหากที่กําลังเป็นผู้เช็ดนําตาให้กับฉัน

ตัวเลข หน้าคําตอบที่ถูกต้อง

 

 

 

 

 

 

 

'ใบไม้ที่หวยไป.
“ไบที่สุดฉันก็บาพบตัวเองอยู่ที่โคบต้นไม้นั้นอีก
ภายโบไม้อ่อนสีเขียวละบุนเคลื่อนเข้ามาใบหัวอย่างเศร้าสร้อย
จากนั้นก็ค่อย ๆ กลายเป็นสีเจียวสดใส . แล้วก็แตงระเรื่อ
ในรูบนั้นเอง
ฉันรู้สึกถูกจุ์โจมด้วยความเจ็บบัวตอย่างที่สุด

อย่างไมู่้ดัว

  

“2
ฉันลุกซินกอดต้นไม้ข้างหน้าโ

 

าตบ้้าสีขาวใหลริบมาตามรอย

                                                                                                                                               

ฉันจ้องมองอย่างดะลึงงัน

เฉืมซี      นือซี้
เมือเหลือบมองเหนือขับ)

 

สันค็รู้สึกสะท้านไปทั้งว่า=

 

บัน ใบไม้บ้อยของฉัน ไม่ผิตแน่ ๆ

 

 

ค่อย ๆ บรรจงจูบแห่วเบวที่ใบ

 

รเฉ้ว    ม      9ตรน
ครั้งบ้รับมีปากของฉับคงจะนุ่นบวลพอที่จะไม่ทําให้เกิดรอยชั

 

อ            ร
ทยาดบั้วไสหยาดหนึ่งทยดลงก

 

บับเป็นหยาดนั้วตาของฉันเอง

 

เช็ดมันอีก เพราะใบโบ๊น้อยต่างหากที่ก้าลังเป็นผู
เมื่อลดเท้าลงฉับจึงรู้ว่า
ถึงจะงอกจากค้บเติมและที่เดิย
แด่ใบไม้ของฉับดูจะกยู่สูงกว่าย/
คงจะเป็นเพราสําต้นบั้นลูงขึ้น
ฉับลูบรอยเล็บทีตัวเองกรีตลงโปเม็ง ลักครู้นี้เบา ๆ

ก
ด้นบี้เป็นไม้ผลัตโป

 

เพิงรูเดี๋ยวนี้เอง

(เสกสรร ประรสริฐกุล)