✨ คำตอบที่ดีที่สุด ✨
บทนี้กล่าวถึงการตัดพ้อด้วยความเศร้าโศกเสียใจของระตูทั้งสอง ซึ่งเป็นน้องของกะหมังกุหนิง มีใจความว่า ท่านกะหมังกุหนิง เป็นผู้มีเกียรติยศแผ่ไพศาล เมื่อมีสงครามครั้งใดๆ ก็รบชนะมาโดยตลอด ไม่เคยพ่ายแพ้แก่ศัตรู แต่ครานี้มันสมควรแล้วหรือที่จะจบชีวิต เพียงคิดประมาทไม่รอบคอบ เพราะเพียงตามใจวิหยาสะกำลูกรัก ที่ไม่ยอมฟังคำคัดค้านของพระองค์
อนิจจาวิหยาสะกำ ไปทำเวรกรรมอะไรมาน่าเสียดายความสามารถและแรงกาย สุดท้ายต้องตายก่อนวัยอันควร
ต่อแต่นี้ไป ระตู่ทั้งสองจะไม่ได้เจอทั้งสองคนอีกแล้ว กลับบ้านเมืองคงมีแต่ความเงียบเหงา กษัตริย์ทั้งสองร้องไห้ด้วยความเศร้าโศก
ขอบคุณค่าา💕