พยางค์ปิดและพยางค์เปิด เป็นการแบ่งประเภทพยางค์ตามลักษณะของเสียงในภาษาไทย
พยางค์เปิด:
พยางค์ที่ลงท้ายด้วย เสียงสระ หรือเสียงไม่มีตัวสะกด
เช่น : มา (ม-า), ดี (ด-ี)
พยางค์ปิด:
พยางค์ที่ลงท้ายด้วย เสียงตัวสะกด (พยัญชนะที่ตามหลังสระ)
เช่น : กิน (ก-ิ-น), รัก (ร-ั-ก)
ตัวอย่างคำ:
1. คำว่า กิน: แบ่งเป็นพยางค์เดียว เป็นพยางค์ปิด เพราะมีตัวสะกดคือน
2. คำว่า มา: เป็นพยางค์เปิด เพราะไม่มีตัวสะกด
พยางค์เปิด: จบด้วยเสียงสระ เช่น “กา”, “ไป”
พยางค์ปิด: จบด้วยเสียงพยัญชนะหรือตัวสะกด เช่น “นก”, “รัก”