ภาษาไทย
มัธยมปลาย

1) บทวิเคราะห์
2) ตัวละคร
3) การเปิดเรื่อง
4) ปมของเรื่อง
5) ข้อคิดของเรื่อง

เรื่อง กระต่ายตื่นตูม ครั้งหนึ่ง กระต่ายตัวหนึ่งนอน หลับอยู่ใต้ต้นตาล ขณะเมื่อ กระต่ายหลับอยู่นั้นเกิดลมพายุ ใหญ่พัดกล้า ลูกตาลบนต้นหล่น ตูมมาที่พื้นดิน เกือบถูกกระต่าย กระต่ายตกใจตื่นขึ้นสำคัญว่าฟ้า ถล่ม ไม่ทันได้ตริตรอง ลุกขึ้นได้ก็ วิ่งไปโดยสุดกำลังเพราะกลัว 9. ความตาย ฝ่ายเสือ ช้าง กวาง แรด และ สัตว์อื่นๆ หลายจำพวก เห็น กระต่ายวิ่งมาโดยเต็มกำลังดังนั้น จึงถามกระต่ายว่า "นี่ท่านวิ่งหนี อะไรมา" กระต่ายวิ่งพลางบอก ความพลางว่า "ฟ้าถล่ม" สัตว์ เหล่านั้นได้ฟังกระต่ายบอกไม่ทัน ได้ตริตรองสำคัญว่าฟ้าถล่มจริง ก็พากันวิ่งตามกระต่ายไป หกล้ม ขาหัก แข้งหัก โดนต้นไม้ ตกเหว ตายบ้างก็มี ส่วนที่ยังมีเหลืออยู่ก็ พากันวิ่งหนีต่อไปอีก พระยาราชสีห์ตัวหนึ่ง เป็นสัตว์ มีปัญญาเห็นสัตว์ทั้งหลาย มีเสือ ช้าง เป็นต้น พากันวิ่งมาไม่หยุด หย่อน จึงร้องถามว่า "เอ๊ะ! เหตุ ใดท่านทั้งหลายจึงพากันวิ่งจน โดนกันล้มตายฉะนี้ หยุดบอกให้ เราทราบประเดี๋ยวก่อน" สัตว์ เหล่านั้นกลัวอำนาจราชสีห์ก็ต้อง หยุด และเล่าความที่กระต่ายแจ้ง แก่ตนให้ราชสีห์ฟัง ราชสีห์เข้าใจ ทันทีว่าสัตว์เหล่านี้คงจะตื่นอะไร มาสักอย่างหนึ่ง จึงถามต่อไปว่า "ฟ้าถล่มที่ตรงไหน จงพาเราไปดู สักที" สัตว์เหล่านั้นกลัวตายจน ตัวสั่น แต่ขัดอำนาจราชสีห์ไม่ได้ ก็ต้องพาราชสีห์ไป พอถึงใต้ ต้นตาลที่กระต่ายนอน ราชสีห์ พิเคราะห์เห็นลูกตาลอยู่โคนต้นก็ เข้าใจว่าผลตาลนั้นหล่นลงมา กระต่ายสำคัญว่าฟ้าถล่มก็ตกใจ วิ่งหนี สัตว์ทั้งหลายที่ไม่มีปัญญา ตริตรองก็พากันหลงเชื่อกระต่าย วิ่งเตลิดไปจนโดนกันขาหัก คอ หัก ตกเหวตาย สัตว์ทั้งหลายที่ได้ รับทุกขเวทนาครั้งนี้ เพราะเป็นผู้ ขลาดเขลาปัญญาตริตรองมิได้ จากนิทานสุภาษิต เรียบเรียงโดย พระประกาศวุฒิสาร (สุ่น บุญโญ ประการ)
กระต่ายตื่นตูม

คำตอบ

ยังไม่มีคำตอบ

ข้อสงสัยของคุณเคลียร์แล้วหรือยัง?