ชั้นปี

ชนิดของคำถาม

ภาษาไทย มัธยมปลาย

ช่วยหนูด้วยนะคะ🙏🏼🥺

๕๙ แบบฝึกทักษะ ราย์วิชาพื้นฐาน ภาษาไทย ม.๔ เล่ม ๑ ๒. ฟังเรื่องที่ครูอ่าน แล้วตอบคำถาม คิดว่าหาย แต่ได้คืน เมื่อทำของหายแล้วได้คืนมานั้น ความรู้สึกดีใจสุด ๆ น่าจะเกิดขึ้นกับทุกคนโดยเฉพาะ เวลาที่เราเดินทางท่องเที่ยวแล้วทำของหาย แม้จะเป็นของที่ไม่สำคัญหรือมีราคามากนัก แต่สิ่งของบางอย่างก็มีค่าทางใจและความรู้สึก หรือไม่ก็เป็นของจำเป็นที่ต้องใช้ระหว่างการ เดินทาง ผมมีปัญหาเรื่องนัยน์ตาสู้แสงไม่ได้ จึงต้องใส่แว่นกันแดดเป็นประจำโดยเฉพาะเวลา ไปต่างจังหวัด ช่วงกลางวันที่มีแดดจัดจ้า จนเป็นสิ่งจำเป็นที่ขาดไม่ได้ในชีวิตประจำวัน ดังนั้น เวลาที่ทำแว่นกันแดดหายจะรู้สึกโมโหตัวเอง เบื่อหน่าย และหดหูใจ ที่สำคัญมันทำให้การ ไปเที่ยวในครั้งนี้หมดสนุกลงไปทันที เพราะมีอุปสรรคที่ใหญ่หลวง คือ อาการแสบตา ผมเคยคิดว่า ทำไมตามแหล่งท่องเที่ยวต่าง ๆ ไม่ทำที่เก็บของหายไว้ให้นักท่องเที่ยว หรือ ผู้คนที่ขี้หลงขี้ลืมอย่างเราบ้าง ในที่สุดสิ่งที่ผมฝันไว้นั้นก็เป็นความจริง เมื่อไปเห็นตู้เก็บของที่นักท่องเที่ยวหลงลืมกัน ไว้ที่วัดร่องขุ่น จังหวัดเชียงราย ของที่นักท่องเที่ยวลืมส่วนใหญ่ที่เห็นอยู่ในตู้ คือ หมวก กระเป๋า แว่นตา ฯลฯ ลองนึกดูว่า ถ้านักท่องเที่ยวต่างชาติที่ลืมของไว้ที่วัดร่องขุ่น แล้วมี โอกาสกลับมาเที่ยวที่นี่อีกครั้ง และคงไม่คาดคิดว่าของที่หายไปยังมีผู้เก็บรักษาไว้อย่างดี เขาคงจะดีใจและรู้สึกซาบซึ้งใจอย่างแน่นอน เมื่อเก็บของที่หายได้แล้ว ก็ต้องมีขั้นตอนต่อไปอีก เช่น เวลาที่นักท่องเที่ยวจะไปรับ ของคืนจะยืนยันการรับของอย่างไร จะเก็บของที่นักท่องเที่ยวลืมไว้นานแค่ไหน หรือหากมี ของเพิ่มมากขึ้นจะทำอย่างไร จะเอาไปบริจาคหรือหากเป็นของมีค่าจะนำมาประมูลและเอาเงิน ที่ได้จากการประมูลไปบริจาคเพื่อการกุศล นอกจากตู้เก็บของหายที่วัดร่องขุ่นแล้ว อีกอย่างหนึ่งที่ขอชมเชยมาก ๆ คือการจัดระบบ ระเบียบและความสะอาดสะอ้านของวัดนี้ ซึ่งนอกเหนือจากความงดงาม การออกแบบได้ กลมกลืนกัน ไม่เว้นแม้กระทั่งร้านขายของบริเวณวัด จนถึงห้องส้วม จึงไม่แปลกใจเลยที่ ณ วันนี้นักท่องเที่ยวที่มาจังหวัดเชียงรายต้องไม่พลาดการมาวัดร่องขุ่น มุ่งหวังว่าความคิดดี ๆ ที่สร้างสรรค์เช่นนี้น่าจะเกิดขึ้นกับแหล่งท่องเที่ยวทุกแห่งใน บ้านเรา เพื่อให้นักท่องเที่ยวรู้สึกประทับใจ ติดใจ และสุขใจจนอยากกลับมาเที่ยวอีก เหมือนอย่างที่ผมรู้สึก เวิทวี

รอคำตอบ จำนวนคำตอบ: 0
ภาษาไทย มัธยมปลาย

คำประพันธ์ อิเหนา ตอนศึกกระหนังกุหนิง (ตอนอิเหนาและอนุชากรีธาทัพเผชิญทัพกะหนังกุหนิง) . . . . ช่วยถอดคำประพันหน่อยค่า อันนี้ถอดไม่ได้จริงๆ

บ บ 16:37 น. 4G 3G 4G 19 teacher_11_pdf.pdf : เมื่อนั้น สังคามาระตาเฉิดฉัน ได้ฟังดังศรเสียบกรรณ จึงตอบไปพลันทันใด ภาษาไทยกับครูพี่ตีตี้ - อ. พีระเสก บริสุทธิ์บัวทิพย์ กาษา Tทย อันองค์สมเด็จพระปิ่นเกล้า นั่นกะหรัดตะปาตีชาญชัย นี่สุหรานากงทรงสวัสดิ์ นั่นระเด่นดาหยนภูมี เราชื่อสังคามาระตา คืออิเหนากุเรปันเป็นใหญ่ ร่วมในสุริย์วงศ์ธิบดี องค์อะหนะสิงหัดส่าหรี ( 11 อยู่หมันหยาธานีกรุงไกร หน่อท้าวปักมาหงันเป็นใหญ่ ภูวไนยองค์ระเด่นมนตรี ได้เป็นอนุชาเรืองชัย เมื่อนั้น ยิ้มแล้วจึงตอบวาที วิหยาสะกำเรืองศรี ซึ่งว่ามานี้ยังแคลงใจ ภาษาไทยกับครูพี่ตีตี้ - อ. พีระเสก บริสุทธิ์บัวทิพย์ ภาษา Thย อันกาหลังสิงหัดส่าหรีนั้น หมันหยาธานีนั้นไช้ ดาหากเรปันกรุงใหญ่ ก็แจ้งใจว่าวงศ์กันสืบมา ตัวสิอยู่ปักมาหงัน เหตุใดว่าเป็นอนุชา หรือหนึ่งพึ่งจะมาเป็นน้อง ใช่วงศ์อสัญแดหวา นับในวงศาประการใด เกี่ยวข้องรักกันเป็นไฉน เราคิดเห็นผิดประหลาดใจ เมื่อนั้น จงบอกไปแต่จริงบัดนี้ สังคามาระตาเรื่องศรี ฟังวิหยาสะกำพาที ดังตรีเพชรบาดในอุรา ภาษาไทยกับครูพี่ตีตี้ - อ. พีระเสก บริสุทธิ์บัวทิพย์ ภาษา Thย จึงร้องว่าเหวยไพริน ลมลินหยาบคายหนักหนา มาถามไถ่ไล่เอาสัจจา คือจะปรารถนาสิ่งใด สุดแต่ว่าจิตพิศวาส อย่าชักเจรจาให้ช้าไป ก็นับว่าวงศ์ญาติกันได้ จะชิงชัยให้เห็นฝีมือกัน ว่าพลางทางกรายปลายทวน รำร่ายเป็นกระบวนหวนหัน เข้าประจัญจ้วงโจมโถมแทง วิหยาสะกำเข้มแข็ง ชักอาชาชิดติดพัน เ4 ะ เมื่อนั้น 4

รอคำตอบ จำนวนคำตอบ: 0
PromotionBanner