Question

ผู้เยี่ยมชม

ใครทำได้บอกหน่อยคับ T-T

เพียงสามคํา
คความสุขของคนเรานั้น บางทีก็เกิดจากสิ่งง่ายๆ คือเกิตจากความคิด ความเข้าใจของตัวเอง สําคัญอยู่
ที่ว่าคิดอย่างไรเท่านั้น “ปณิธาน” ได้ฟังนิทานมาเรื่องหนึ่งเป็นเรื่องที่น่าคิด จึงจะขอนํามาเล่าสู่กันฟัง
ดังต่อไปนี้
การดังได้สตับมา มีขายนายหนึ่งเดินทางร่อนเร่กระเชอะกระเชิงเข้าไปในเมืองหลวงของประเทศหนึ่ง
ตะแกตื่นตาตื่นใจในความงามของเมืองเป็นอันมาก เดินขมเมืองอย่างเพลิตเพลินไม่นานก็มาหยุดยืนอยู่หน้า
บ้านๆ หนึ่ง ซึ่งสวยงามในใจของตะแกก็คิดว่า“บ้านใครหนอช่างสวยงามอะไรอย่างนี้ เรานี้ตายแล้วเกิดใหม่ก็คง
ไม่มีวันได้มีบ้านสวยงามเช่นนี้แน่” ขณะที่ยืนรําพึงอยู่ก็มีคนเดินผ่านมากลุ่มหนึ่ง ตะแกก็ร้องถามคนกลุ่มนั้นว่า
“พ่อเอ๋ะช่วยบอกฉันที่ได้ไหมว่าใครเป็นเจ้าของบ้านงามหลังนี้" แต่หามีไครฟังเข้าใจไม่ คนหนึ่งในกลุ่มนั้นก็พูต
อะไรออกมา ๒-๓ คํา ซึ่งตะแกก็ฟังไม่เข้าใจก็นีกว่าเขาบอกชื่อเจ้าของบ้านก็ขอบใจเขาแล้วก็เตินต่อไป สักพัก
ใหญ่ก็เตินมาถึงท่าเรือ เห็นเรือลําใหญ่ทอดสมออยู่ที่ท่าประมาณราคาแล้วก็เป็นมูลค่าอเนกอนันต์ ตะแกก็ยืน
รําพึง“อุแม่เจ้า ใครหนอเป็นเจ้าของเรือลํานี้ เราตายแล้วเกิดใหม่ก็ไม่มีวันรวยได้อย่างนี้ ” พอดีมีคนกลุ่มหนึ่ง
เดินผ่านมาตะแกก็ร้องถามเขาไปอีกว่า ใครเป็นเจ้าของเรือลํานั้น คนกลุ่มนั้นไม่เข้าใจว่าแกถามว่าอะไร จึงตอบ
ด้วยคํา ๒-๓ คําเหมือนคนกลุ่มแรกตอบ ตะแกได้ยิน ๒-๓ คํานั้นข้้าอีกก็เข้าใจว่าเป็นชื่อเจ้าของเรือ จึงนึกว่า
“บุญอะไรของท่านหนอ จึงมีบ้านสวยและเรือสินค้าใหญ่โตเช่นนี้” แล้วก็เตินต่อไปอีกครู่ใหญ่ก็เห็นขบวนแห่
'ศพมาตามถนน ตูจะเป็นศพของคนมั้งมีเพราะมีขบวนยืดยาว ก็ตะโกนถามว่าเป็นศพของใคร คนกลุ่มนั้นฟัง
คําถามของแกไม่รูเรื่องก็ตอบด้วยคํา ๒-๓ คําเหมือนคนกลุ่มก่อนๆ ตะแกก็เข้าใจว่าเป็นชื่อของผู้ตาย จึงรําพึง
ในใจว่า “อพิโร่เอ๋ย ดูทีรีมีบ้านสวย มีเรือสินค้าใหญ่โต แต่กลับไม่ได้มีชีวิตอยู่ขึ่นชมทรัพย์สมบัติเลยนี่แหละ
หนอ อนิจจังไม่เที่ยง เออ เรานีก็โขคตีที่ยังมีชีวิตอยู่ตูโลกต่อไป ถึงเราจะยากจนไม่มีบ้านสวย ไม่รื่ารวยอะไรกับ
เขา เราก็เป็นสุขตามประสายาจกของเราแล้ว” คิดได้เท่านั้นตะแกก็ผิวปากอย่างร่าเริงเดินชมกรุงต่อไป โดยหา
รู้ไม่ว่า คํา ๒-๓ คํา ที่แกเข้าใจว่าเป็นชื่อของบุคคลผู้เป็นเจ้าของบ้านสวยและเป็นเจ้าของเรือสินค้าอันมั่งคังนั้น.
ที่แท้เป็นคําพูดที่แปลได้ความว่า “ฉันไม่เข้าใจภาษาที่ท่านพูด”
คความสุขของกระทาชายนายนี้เกิดขึ้นได้ด้วยการที่คิดเอาเองจนเกิดปลงตก จิตใจก็มีสันโดษ พอใจใน
สภาพความเป็นอยู่ของตน เลิกอิจฉาคนที่มั่งมีกว่า เพราะแกคิดเสียว่าถึงอย่างไร แกก็อังมีชีวิตอยู่ตึกว่าคนมั้งมี
ที่อายุสั้นเคล็ตลับของการมีความสุขนั้น ท่านว่าอยู่ที่ใจของเราเอง ถ้าใจเราคิดอะไร มองอะไร ในทางดี และ
เกิตความ “พอใจ” แล้ว เรากีหาความสุขได้ไม่ยากนัก ก่อนจบ ขอฝากกลอนลั้นๆ บทหนึ่งไว้ให้คิด ดังนี้
เที่ยวต้นค้นคว้าหาสุข พบทุกข์แทนที่นี้ไฉน
เลิกแสวงสุขหนอพอใจ          สุขซาบข่านในใจเอง
(จากนิทานประกอบเรียงความ ของ ปณิธาน)

ลุ่ที่ ๓ ความเหมาะสมในการใช้สําบวนภาษาและ.

  

ลุ่มที ๕ ผู้เขียนมีจุดมุ่หมายและการนําเสบอใน.
เรืองใดเป็นสําคัญโห้แสดงความคิดเห็น

     

ลักษณะคําประพันธ์พร้อมแสดงความคิดเห็น.